แด่ซินเนอร์ ครอบครัวที่รักยิ่ง ตอน แมรี่แอน์ แพะทองคำ

เทพเจ้ามีทั้งดีและร้าย และเทพเจ้าที่ชั่วร้ายก็ได้ลงมาอยู่บนโลกมนุษย์กันหมดแล้ว

ยามศึกเราร่วมใจ (?) ยามสงบเรารบกันเองถือเป็นคำขวัญประจำตระกูลซินเนอร์อย่างไม่เป็นทางการ พวกเขาไม่เคยกลัวคนนอก งูเห่าที่ว่าพิษร้ายก็ยังแรงไม่เท่ากับซินเนอร์ที่ใสซื่อที่สุด ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกหลานแห่งแสง เทพแห่งความรู้นามจูปิเตอร์ แต่สิ่งที่คนบ้านนี้ชอบที่สุดก็คือ เงิน! เงินและเงินเท่านั้น! เวลาว่างจากการบูชาจูปิเตอร์ก็เอาไปหาเงิน มีมากมายจนใช้ยันวันสิ้นโลกก็ไม่หมดแต่คนมันอยากมีอีกจะให้ทำไง? ก็ต้องหาต่อไปอีก! ไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้ จะด้วยวิธีไหนก็ไม่สน ไม่มีใครเขียนไว้ในคัมภีร์เสียหน่อยว่าลูกหลานจูปิเตอร์จะต้องซื่อตรง

เมื่อได้รับจดหมายท้า (ตี) พร้อมของล่อใจจากญาติห่างๆ ซินนารี ที่เปรียบเหมือนลูกกระจ๊อกคอยตามตูด ความอยากเอาชนะก็ได้บดบังวิสัยทัศน์ เหล่าซินเนอร์เข้าตะครุบเหยื่อที่วางล่อไว้อย่างแยบยล แผนซ้อนแผนซ้อนแผนซ่อนเงื่อนที่เหล่าซินเนอร์ทั้งหลายวางเอาไว้กลับเป็นบ่วงผูกคอตัวเอง อนิจจัง กรรมนั้นได้ตามสนองแล้ว แต่เหมือนจะเป็นกรรมแบบทบต้นทบดอก แน่นอนว่าคนที่จนที่สุดในบ้านย่อมไม่มีปากมีเสียง

แมรี่แอนน์ ซินเนอร์ ได้กลายเป็นแพะเพราะอุบัติเหตุไม่คาดฝัน แต่ขึ้นชื่อว่าซินเนอร์ทั้งทีย่อมไม่ใช่แพะธรรมดา แต่เป็นถึงแพะทองคำ! เพราะจู่ๆ อัรกา เทพแห่งทวยเทพทั้งปวงก็เกิดมีจิตใจรักความยุติธรรมขึ้นมากะทันหัน วีรกรรมที่เหล่าโครตเหง้าบรรพบุรุษทำไว้จึงร่วงเผละมาใส่หัวเธอด้วย อัรกามีรับสั่งให้เธอไปบำเพ็ญตนไถ่บาปให้ครอบครัว ครบกำหนดหนึ่งร้อยปีแล้วถึงจะคืนร่างเดิมให้ แม่มันเถอะ! ไม่ต้องพูดถึงว่าตัวเธอเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา สาวน้อยวัยใสแห่งยุคศตวรรษที่ 21 ที่อยู่ยันอายุห้าสิบปีในยุคนี้ได้ก็ถือว่าหรูแล้ว นี่ดันถูกสาปให้กลายเป็นแพะพร้อมเขาทองคำอร่าม ไอมนุษย์หน้าไหนเห็นก็อยากจะตัดเขาเธอกันทั้งนั้น หนีขึ้นเขาก็เจอหมี หนีลงห้วยก็เจอโจร จะเอาเวลาที่ไหนไปบำเพ็ญตนกัน?!?

***